BENKİ BU DÜNYANIN HIRÇIN ÇOCUĞU

Benki bu dünyanın hırçın çocuğu
Derdimi herkesten gizler olmuşum
Taşıyamaz korkak yürek bu tuğu
Acır sol böğrümden sızlar olmuşum.

Acılar çoğaldı bulunmaz devâ
Öyle sanırdım ki hayat bedava
Derdin her türlüsü görüldü reva
Dertsiz bir hayatı özler olmuşum.

Nerde ilaç deva gideyim nere
Her gün hüzünlüyüm, ölüm bin kere
Gönlümü sererim post gibi yere
Yanıpta korlaşan közler olmuşum.

Hastalıklar dertler seyret hovarda
Vah beni, eyvahlar, hayret hovarda
Gerçekler biçare, gayret hovarda
Bende derde deva gözler olmuşum.

Doktora tabibe artık sözüm yok
O şen gönül gitti artık özüm yok
Kül oldu ateşim yanmaz közüm yok
Erenler yolunu izler olmuşum.

Sazım paramparça telleri kopuk
Hayat param parça kolları kopuk
Ziyaret ehliler dilleri kopuk
Gizlice kıvranıp sızlar olmuşum.

İçim paramparça hayatsa yırtık
Ağrılar şahlandı, gerçekler örtük
Benim tahammülüm kalmadı artık
Kurak susuz kalmış yazlar olmuşum.

Dertler şaha kalktı acı çoklaştı
Nöbetler sıklaştı günler yaklaştı
Yolun sonu yakın saçlar aklaştı
İniş yokuş bitmiş düzler olmuşum.

Orhanım dünyaya er veda etmez
Hala yollar uzun zor veda etmez
O hakka sarılmış sar veda etmez
Kutupta eriyen buzlar olmuşum...

Orhan Yıldız